| |
معصومه ناصری: ما اولین بار که به استادیوم رفتیم بازی تیم ایران و آلمان بود، در اون بازی خانمهای آلمانی می تونستن توی ورزشگاه حاضر بشن ولی خانمهای ایرانی از این حق محروم بودن. در واقع این تبعیض ما رو آزار داد و تصمیم گرفتیم که به هرشکلی هست به تماشای این بازی بریم. من و هفت هشت نفر از دوستام به ورزشگاه رفتیم که گارد حفاظت با ما برخورد کردن و چند تا از بچه ها رو حسابی کتک زدن .
برای بازی بعدی که بازی ایران و بحرین بود ما خیلی جدی تر جلو رفتیم و بحث تماشای فوتبال نبود، بلکه حقی بود که از ما گرفته شده بود. سر این بازی تعداد ما بیشتر از دفعه قبل بود. نزدیک به سی نفر بودیم، و خیلی جدی تر جلو رفتیم و با فشار زیاد بالاخره وارد ورزشگاه شدیم، و سر این کار پای یکی از بچه شکست ولی به هر شکلی بود وارد ورزشگاه شدیم.
| |
فربد: برخورد سایر تماشاچیان با شما چطور بود، آیا برای شما مشکلی ایجاد کردن یا مزاحمتی برای شما ایجاد کردن؟
خیلی جالب بود که مرد ها خیلی بیشتر با ما همراهی می کردن و رعایت می کردن. انتظار داشتم با توجه به جوی که در ورزشگاههای ایران هست و تیپ مردمی که میرن برای تماشای بازی، خیلی سخت تر از راه رفتن توی خیابونهای تهران باشه. اما هیچ حرکت توهین آمیزی من ندیدم و هیچ مزاحمتی برای ما نبود.
نظرت درباره سخنان تازه محمود احمدی نژاد، مبنی بر اجازه حضور خانمها در ورزشگاهها چیه؟
بحث اجازه دادن نیست، این خیلی طبیعیه که این حق همه خانمها و دختراست که برای تماشای فوتبال به استادیوم برن. در واقع این حقی بوده که تا امروز از ما دریغ شده بود و امروز در نتیجه تلاش و اصرار خانمها تونستیم به حقمون برسیم. بنابراین احساس نمی کنم لطف خاصی به من شده یا لطف خاصی به خانمها شده . تماشای فوتبال فقط یک نمونه از همه حقوقی هست که زنان ایرانی از اون محروم هستن.
آیا خوشبین هستی که دیگه ورود خانمها به ورزشگاه بی دردسر باشه؟
همین الان هم مقاومت هایی در جناحهای مختلف صورت می گیره و میخوان به نوعی مانع از این عمل بشن. منتها با این سر و صدایی که بلند شده، در بازی بعدی تعداد خانمها در ورزشگاه سی نفر و چهل نفر نخواهد بود.