lasernet
امید وارم که از بازدید خود رضایتمند باشیدlasernet
امید وارم که از بازدید خود رضایتمند باشیدتغییر جنسیت در ایران
|
|
در حال حاضر بیماران این اختلال در کشورهای غربی با خوردن هورمون ظواهر جسمیشون رو تغییر می دن و بعد از چند ماه نظارت روانکاوان و روانشناسان، و کسب اطمینان از اینکه واقعاً می تونن تغییر جنسی بدن، و با جنس دیگری به زندگی ادامه بدن، عمل جراحی رو انجام می دن. چند سالی که این عمل در ایران صورت می گیره و افرادی با جراحی جنسیتشون رو تغییر می دن.
خانم مریم خاتون ملک آرا اولین کسی هستند که جواز رسمی و فتوای شرعی تغییر جنسیت در ایران رو دریافت کردند. ایشون از پیش از انقلاب برای مطرح کردن حق و حقوق تراجنسی ها فعالیتهاشون رو شروع کردند. سالها در جامه زنامه زندگی کردن و پنج سال پیش در کشور تایلند جراحی تغییر جنسی رو انجام دادن.
ایشون الان در کرج زندگی می کنند و در حال تاسیس بنیاد خیریه ای برای کمک به تراجنسیان ایران هستند و روزانه با افراد مبتلا به این اختلال مشاورت می کنند.
|
|
مریم خاتون ملک آرا: از زمان کودکی وقتی که به یاد داشتم خودم رو یک زن می دونستم و از پوشیدن شلوار و لباسهای مردانه تنفر داشتم. اسم من فریدون ملک آرا بود و با شناسنامه مردانه زندگی میکردم. وسایل بازی و حرکات من به گفته دیگران زنانه بود که دیگران این رو به حساب تک فرزندی من می گذاشتن. همیشه و هر روز منتظر معجزه بودم که صبح که از خواب بیدار شدم آلت مردانه ام را از دست داده باشم.
بعد از پایان تحصیلات وارد صدا و سیما شدم ( قبل از انقلاب،۱۳۵۳ ) که در اون زمان شکل و شمایل زنانه پیدا کرده بودم و آرایش زنانه می کردم و از اون موقع بود که رسماً وارد پوشش زنانه شدم. تقریباً طوری بود که دلم می خواست و در قالب یک زن و با رعایت شئونات یک زن زندگی میکردم. اونجا بود که به فکر معالجه افتادم و پیش دکتر روانشناس رفتم که پیشنهاد تغییر جنسیت رو برای من مطرح کرد.
خیلی خوشحال شدم ولی دچار یک سرگردانی ذهنی و فکری شدم. چون ریشه مذهبی داشتم دوست داشتم از لحاظ شرعی هم شرایط و مسائل این کار رو بدونم. به مرحوم آیت الله بهبهانی مراجعه کردم، ایشون به من گفتن که به مرحوم آیت الله خمینی نامه بنویسم. من با همه مشکلاتی که بود نامه رو به نجف ارسال کردم. با استفاده از دوستان و آشنایان من در صدا و سیما تونستم پیش شهبانو فرح پهلوی برم. ایشون به من پیشنهاد دادن که تعدادی از ترنس های ( دو جنسیتی های ) ایران رو جمع کنید تا ما به شما یک حقوق ویژه تعلق بدیم که متاسفانه موفق به انجام چنین کاری نشدم.
|
|
آمار این افراد بعد از انقلاب افزایش پیدا کرد اما در سال ۵۴ جواب نامه من توسط امام خمینی داده شد که تکالیف یک زن رو برای من واجب کردن. منتها من هنوز شک داشتم. تصور من این بود که فتوا مربوط به افراد ۴۷ کوروزومی هست (که زمان تولد هر دو آلت رو دارن). سال ۵۷ تونستم از طریق یکی از دوستانم در فرانسه خدمت ایشون برم ولی موفق به طرح مسئله خودم نشدم. در ابتدای انقلاب و تا سال ۶۲ من رو از لباس زنانه بیرون آوردن. علتش هم مشکلات و مسائلی بود که اوائل انقلاب برای من پیش آمد.
سال ۶۳ خواستم به هر شکلی که بود خودم رو به دفتر امام برسونم که از طریق دفتر آیت الله جنتی نامه ای برای ایشون نوشتم که باز جوابی که آمد شبیه به فتوای اول بود، مربوط به من نبود و مربوط به افراد دو جنسیتی میشد. دیگه درسال ۶۵ بالاخره موفق شدم به حضور ایشون برم و از شخص ایشون فتوای مورد نظر رو گرفتم. این فتوا اولین فتوا از نوع خودش در ایران و حتی کشورهای مسلمان شیعه بود. از اون موقع من وارد حجاب زنانه شدم و همون روزی که ایشون فتوا رو صادر کردن ، آیت الله خامنه ای (رئیس جمهور وقت) برای من چادر و مقنعه بریدن و با صلوات و تبریک من رو وارد حجاب اسلامی کردن.
همون روز با ارسال نامه ای به رئیس دادستانی با ارسال من به پزشکی قانونی اولین مجوز تغییر جنسیت در ایران صادر شد.برای هیچ کسی باور کردنی نبود. در سال ۱۳۶۱ بسیاری از ترنس ها (در اون موقع به اواخواهر معروف بودن) را دستگیر کردن و به زندان بردن ولی در نهایت دیدن که کاری با اونها نمی تونستن انجام بدم. و در طی این سالها هر ارگان و نهادی جلوی پای من مشکلی اضافه میکرد تا اینکه در سال ۱۳۸۱ در سن پنجاه و یک سالگی عمل من انجام گرفت تا قبل از عمل هم مثل یک زن زندگی میکردم و تحت حجاب اسلامی بودم. در سال ۸۰ که برای عمل به تایلند باید سفر میکردم مجدداً بعد از بیست سال مجبور به پوشیدن لباس مردانه شدم تا با گذرنامه خودم بتونم از کشور خارج بشم. که این موضوع برای خودش داستان سختی داشت.
|
|
مردی شبیه به زنان ، با برجستگی های زنانه و صورت جا افتاده زنانه با کت و شلوار و کیف سامسونت وحشت همه را بر انگیخته بود. روز عمل شوق و ذوق زیادی داشتم و بعد از عمل اولین کاری که کردم محل عمل رو لمس کردم و حس کردم که چه بار بزرگی از من کاسته شده! لحظه ای که سالها منتظرش بودم و براش جنگیده بودم. چقدر از عمرم را دادم ولی خوشحال بودم که حقم را از دست نداده بودم.
در ایران با توجه به حمایت قانونی و شرعی از ترنس ها و با توجه به تشکیل کمیته ای بنام کمیته کشوری حمایت از بیماران اختلال هویتی، تراجنسیتی ایران در زمان ریاست جمهوری آقای خاتمی. متاسفانه تکنیک و دستگاههای مناسب این عمل تغییر جنسیت موجود نیست. من هم امیدوارم با کمک گرفتن از مسئولان و نهادهای مربوطه و با کمک این کمیته بتونم تشکیل مرکز درمانی ویژه ای برای این بیماران بدم. کاری که الان در خانه می تونم انجام بدم مشاوره به ترنس هاست و گاهاً اونها رو کمک میدم که اصلاً کافی نیست.
مجموعه ای از نرم افزار ها برای دانلود
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
'لاس زدن، عاملی برای ترغیب به تجاوز در بریتانیا!'
بنابر نتایج یک نظرسنجی در بریتانیا، یک سوم از مردم بر این عقیده اند که زنان با 'لاس زدن' تا حدودی زمینه را برای تجاوز جنسی مهیا می کنند.
این نظرسنجی، با عنوان "تحقیق در مورد تجاوز جنسی"، بخشی از طرح "مبارزه با خشونت علیه زنان" سازمان عفو بین الملل است که نتایج آن همچنین نشان می دهد حیطه "فرهنگ شماتت" فقط به 'لاس زدن' زنان محدود نمی شود: تا 30 درصد از مردم بریتانیا زن را به خاطر پوشیدن لباس بدن نما، مست شدن، داشتن معشوقه های متعدد، رعایت نکردن احتیاط ... و این که آیا در رد خواسته مرد قاطع بوده است یا نه او را در وقوع تجاوز شریک و قابل سرزنش می دانند. به گزارش دفتر سازمان عفو بین الملل در بریتانیا، طبق قانون این کشور فرد تجاوزگر باید ثابت کند که تمام تلاش خود را کرده که مطمئن شود زن به برقراری تماس جنسی راضی بوده است. اما نتیجه این نظر سنجی حاکی از فاصله میان قانون و طرز تفکر عمومی در این کشور است. کیت آلن، مدیر دفتر عفو بین الملل بریتانیا، در این باره گفت: "حیرت آور است که بخش بزرگی از مردم، زن را مسبب تجاوز جنسی می دانند و دولت موظف است برای مبارزه با گسترش فرهنگ شماتت زن مبارزه کند." این نظرسنجی همچنین نشان داده است که 96 درصد از پاسخ دهندگان از آمار و ارقام تجاوز جنسی زنان این کشور اطلاعی ندارند و تصور می کنند که ابعاد این آسیب اجتماعی محدود است.
همچنین به گفته سازمان عفو بین الملل به طور میانگین حدود 50 هزار زن و دختر در بریتانیا مورد تجاوز جنسی قرار می گیرند که فقط 6/5 درصد از موارد تجاوز که به پلیس گزارش شده است به محکومیت فرد خاطی می انجامد. حدود هشتاد و پنج درصد از پاسخ دهندگان به نظر سنجی عفو بین الملل گفته اند که از این موضوع هم بی اطلاع بوده اند. خانم آلن در ارتباط با این آمار گفت: "ناآگاهی و بی اعتنایی مردم به ابعاد تجاوز جنسی در بریتانیا نگران کننده است. اما از آن نگران کننده تر آمار پایین محکومیت هاست. دولت وظیفه بین المللی دارد که از نقض حقوق بشر به این شکل هولناک جلوگیری کند." نتیجه نظرسنجی سازمان عفو بین الملل در بریتانیا در حالی منتشر شده است که در روزهای آینده این سازمان به همراه سازمان های دیگر مدافع حقوق زنان از دولت بریتانیا خواهند خواست تا با اتخاذ یک "استراتژی منسجم" به همه اشکال خشونت علیه زنان پایان دهد. | ||||||||